پژواک

دل شکسته ما همچو آینه پاک است
بهای دُر نشود گم،اگر چه در خاک است

ز چاک پیرهن یوسف آشکارا شد
که دست و دیده پاکیزه دامنان پاک است

نگر که نقش سپید و سیه رهت نزند
که این دو اسبه ایام سخت چالاک است

قصور عقل کجا و قیاس قامت عشق
تو هر قبا که بدوزی به قد ادراک است

سحر به باغ درآ کز زبان بلبل مست
بگویمت که گریبان گل چرا چاک است

رواست گر بگشاید هزار چشمه اشک
چنین که داس تو بر شاخه های این تاک است

ز دوست آنچه کشیدم سزای دشمن بود
فغان ز دوست که در دشمنی چه بی باک است

صفای چشمه روشن نگاه دار ای دل
اگر چه از همه سو تندباد خاشاک است

صدای تست که بر میزند ز سینه من
کجایی ای که جهان از تو پر ز پژواک است

غروب و گوشه زندان و بانگ مرغ غریب
بنال سایه که هنگام شعر غمناک است

دل حزینم ازین ناله نهفته گرفت
بیا که وقت صفیری ز پرده راک است

                                                       ه.ا.سایه

این شبا برام پر از غم و ناراحتیه،میدونم ناراحتت میکنه ولی دیگه نمی تونم پنهان کنم...

بعد از اینهمه سکوت! امروز میخوام بنویسم.
شاید بازم زیاد نباشن اونایی که میان و میخونن.اما مهم نیست.دیگه دیگران برام مهم نیستن.
حرفهای دل من هر چی که هست تو میدونی و این برام کافیه.ولی اگه اینجا رو فراموش نمیکنم فقط دلیلش اینه که اینجا رو ما با هم درست کردیم.اینجا بیشتر از ۱ ساله که میعادگاه ماست.
برای رونق بیشترش میتونیم بیشتر تلاش کنیم، اما ما نیازی نداریم.تو مینویسی و من میخونم و بر عکس.این کافیه نه؟ میعادگاه ما باید پایدار باشه چون علاقه ما پایدار میمونه.و اگر گاهی-گداری دوستی به ما سر میزنه از ته قلبمون ازش تشکر میکنیم.میعادگاه ما اگرچه یه خونه شخصیه اما ما حسابی مهمون نوازیم!هوا سرده و زمستون حسابی تو روابط دیگران تاثیر گذاشته،دوست دارم از مهمونامون با یه فنجون چای گرم پذیرایی کنم!!


                                                        گل رویا

                                           ترا میخواهم ای دیرینه دلخواه
                                             که با ناز گل رویا شکفتی
                                          به هر زیبا که دل بستم تو بودی
                                            که خود را در رخ او می نهفتی
                       
                                                                         ه.ا.سایه

به نام آنکه اشک آفرید تا سرزمین وداع آتش نگیرد
ای پاک ترین جلوه ایثار!
ای همیشگی ای آفتاب
چه با شکوه است نامت
                                 در سالنامه قطور زمان
   با بودن تو امید در دل من موج میزند
ودنیای شکوفه در چشم انداز نگاهم شکفته می شود
با داشتنت صدای تر باران را در گوش جوانه های قلبم می شنوم
                                  وجان تازه می گیرم   ای عزیز جان
   به صداقت حسی که در میان نگاه عاشقت نهفته است
به ایثاری که در میان دستان سبزت موج میزند
به لطافت صدای سرا پا مهرت سوگند
                                                   که .........